بعضی وقتا ذهن آدم به طرز عجیبی مایوس میشه ..
مثلا یه راه دورو میخوای بری و انقدر سختی میکشی که توی اون حال و احوال با خودت میگی:هیچ وقت به مقصد نمیرسم! البته بعد که میرسی به مضحک بودن اون فکر میخندی...
به همین مضحکی.. انقدر خسته ام(جسما) که فکر می کنم هیچ وقت این حجم خستگی برطرف نمیشه! البته این خستگی شاید هفته هاس که روی هم جمع شده و کوهی شده واسه خودش! یعنی میخوام بگم شاید اگر جام بودین دووم نمی آوردین
به ددلاین ها و کارهای بعدی که نگاه می کنم رمقم بریده میشه
"صبح که شروع می شود، انگار اتفاقات خود به خود در حال افتادن هستند و قرار است با چیزی مسابقه بدهیم. ایمیل های زیادی منتظر خوانده شدن هستند و به نظر می رسد از همان ابتدای روز از چیزی نامعلوم عقب مانده ایم!
تکنولوژی دنیای مدرن از همان ابتدای روز سیل عظیمی را به سمت شما راه می اندازد و شما به این سیل واکنش نشان می دهید.واکنش، کنش و واکنش تا زمانی که روز تمام شود و آن قدر خسته می شوید که توانایی انجام کارهای مهم را ندارید... "
اولین نکته در برنامه ریزی روزانه این است که افسار زندگیتان را "خود" به دست بگیرید.
کتاب ذهن بی حصار- عبور از مرزها برای پیشرفت و کشف سرزمین های جدید از دکتر لشکر بلوکی
ممنون از دوست خوبم (آقای ضیایی) که کتابشو که خیلی براش عزیز بود در اختیارم گذاشت تا بخونم:)